WŁADYSŁAW BOLEWSKI

(1878 – 1963)

doktor medycyny, działacz niepodległościowy okresu zaborów i okupacji, powstaniec wielkopolski

Władysław Bolewski - działacz niepodległościowy i powstaniec
(fotografia ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Krotoszynie)

          Urodzony 13 marca 1878 r. w Jarocinie, syn urzędnika Władysława i Walentyny z domu Nowakowska. Uczęszczał do gimnazjum w Nakle, a następnie w  Krotoszynie, gdzie pełnił funkcję prezesa patriotycznej organizacji młodzieżowej – Towarzystwa Tomasza Zana. Podczas studiów medycznych w Lipsku, Zürichu i Würzburgu był więziony za pracę konspiracyjną w tajnym Związku Towarzystw Akademickich.

      Po uzyskaniu doktoratu powrócił do Krotoszyna, gdzie prowadził praktykę lekarską i jednocześnie kontynuował działalność  niepodległościową. W 1907 r. skazano go za organizację strajku szkolnego. W 1914 r. został wcielony do armii niemieckiej. W listopadzie 1918 r. Bolewski został członkiem Rady Żołnierskiej w Hanowerze i oddelegowano go do Centralnej Rady Żołnierskiej w Poznaniu, a następnie na Kongres Rad do Berlina.

Krotoszyński „Bazar” – miejsce działalności Powiatowej Rady Ludowej
(rysunek ze zbiorów Muzeum Regionalnego w  Krotoszynie)

          Pod koniec listopada 1918 r. wrócił do Krotoszyna, gdzie zaangażował się w działalność Powiatowej Rady Ludowej. Między innymi dzięki niemu załoga niemiecka bezkrwawo opuściła miasto 1 stycznia 1919 r. Na początku stycznia 1919 r. Bolewski został komendantem Straży Ludowej oraz stanął na czele ochotniczych Drużyn Bojowych, z którymi w lutym walczył pod Zdunami. Tam został ranny. Dosłużył się stopnia kapitana.

Władysław Bolewski - kierownik krotoszyńskiego szpitala
(fotografia ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Krotoszynie)

Szpital Miejski w Krotoszynie - miejsce pracy dr. Władysława Bolewskiego
(fotografia ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Krotoszynie) 

        W okresie międzywojennym był kierownikiem i chirurgiem szpitala miejskiego w Krotoszynie oraz udzielał się społecznie: wykładał na uniwersytecie ludowym, prezesował w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” oraz prowadził działalność harcerską. Podczas okupacji działał w lokalnych organizacjach konspiracyjnych „Wolni Bracia” i „Ojczyzna”, a po wysiedleniu do Generalnej Guberni w 1940 r. związał się z AK i założył szpital partyzancki na Kielecczyźnie.   W 1945 r. powrócił do Krotoszyna, gdzie do 1949 r. ponownie kierował szpitalem miejskim.

           Zmarł 1 września 1963 r. Jest pochowany na krotoszyńskim cmentarzu parafialnym.