Najdawniejsza wzmianka o Szkole Podstawowej w Benicach pochodzi z 1833 roku i dotyczy ona rachunku podpisanego przez nauczyciela Warszczyńskiego. Funkcjonowanie szkoły w kolejnych latach potwierdzają jedynie rachunki, kwity podatkowe, spisy inwentarza szkolnego oraz albumy świadectw szkolnych od 1834 roku.

Stałą kronikę benickiej placówki zaczął prowadzić nauczyciel Gumienny (1884-1899). Niestety kronika ta zaginęła w czasie okupacji hitlerowskiej. Zachowała się natomiast kronika pisana w języku niemieckim przez kierownika Jana Kleina, w której odnotowane zostały przede wszystkim programy uroczystości szkolnych z okazji urodzin „keizerów” niemieckich oraz daty wizytacji szkoły przez inspektora i inne władze szkolne. W roku 1921 kierownictwo trzyklasowej w szkoły w Benicach objął Ignacy Zimmer zaś, od 1926 roku funkcję kierowniczą przejął Henryk Gabryelewicz. W owym czasie do szkoły uczęszczało przeciętnie 145 – 165 dzieci. Sytuacja zmieniła się, gdy 1931 roku rozparcelowano majętność państwową i wybudowano kilkanaście nowych osad. Do szkoły należały następujące miejscowości: Benice, Raciborów Stary i Nowy oraz Ustków

W pierwszych tygodniach okupacji hitlerowskiej wydano polecenie, aby nauczyciele polscy rozpoczęli nauczanie. Szkoła w Benicach nie była jednak przygotowana do podjęcia pracy w nowym roku szkolnym  brak nauczycieli oraz opału. Następnie zakazano powszechnie nauczania i wstrzymano wszelkie zapomogi. Od końca 1941 roku w budynku szkolnym odbywała się nauka wyłącznie dla Niemców mieszkających w Benicach i okolicy. Dzieci polskie w owym czasie nie uczęszczały do szkoły, nie było również organizowane tajne nauczanie. Nauka prowadzona była jedynie w domach przez rodziców i starsze rodzeństwo.

W czasie wojny cały budynek szkolny został przez Niemców odnowiony. W klasach i mieszkaniach dla nauczycieli postawiono piece kaflowe, zakupiono dwuosobowe ławki, tablice, szafy i pomoce naukowe. Niestety w ostatnich dniach okupacji Benic budynek szkolny został zdewastowany przez kwaterujące tu wojska niemieckie. Mimo zniszczeń pierwsze zajęcia w wolnej Polsce odbyły się już 1 kwietnia 1945 roku, a rok szkolny 1945 – 1946 dla 102 uczniów rozpoczął się tradycyjnie 1 września.

Nauka odbywała się w bardzo trudnych warunkach. W izbach szkolnych brakowało ławek, a uczniowie nie mieli podręczników. Nie było węgla na opał oraz pomocy naukowych. Pomimo tych niedogodności, uczniowie chętnie uczęszczali do szkoły. Organizując proces dydaktyczno ? wychowawczy zwracano uwagę nie tylko na sprawy kształcenia, lecz dążono również do likwidacji skutków wojny i okupacji w nauczaniu i wychowaniu. W związku z tym w benickiej placówce rozpoczęto kurs dokształcający dla uczniów, którzy na skutek wojny nie mogli pobierać nauki. Nauka  jak czytamy w kronice szkolnej z lat 1945 – 1961  odbywała się w zakresie IV i V klasy, pięć razy w tygodniu od godziny 16. do 18. Niestety ze względu na trudną sytuację materialną i kadrową, w jakiej znalazła się szkoła, kurs ten zakończył się w marcu 1947 roku.
Instrukcja Ministra Oświaty z dnia 4 maja 1948 roku przyniosła zmiany w systemie oświaty. Wprowadzała ona powszechny obowiązek nauki w siedmioklasowej szkole, zwanej od tego czasu nie szkołą powszechną a podstawową. W roku szkolnym 1948/49 w Benicach rozpoczęto naukę w klasie VII.

Siedmioklasowa szkoła podstawowa nie zaspokajała potrzeb wynikających ze zmian społecznych i gospodarczych Polski. W związku z tym dnia 15 lipca 1961 roku Sejm PRL uchwalił Ustawę o rozwoju systemu oświaty i wychowania, która wprowadzała ośmioklasową szkołę podstawową. Pierwsi absolwenci klasy ósmej opuścili Szkołę Podstawową w Benicach w roku 1967. Dalsze zmiany w sieci szkolnej spowodowały, że w roku szkolnym 1978/79 szkoła w Benicach stała się filią Szkoły Podstawowej nr 5 w Krotoszynie. Lata osiemdziesiąte przyniosły kolejne zmiany – szkole w Benicach przywrócono samodzielność w realizacji pełnej szkoły ośmioklasowej. Dla dzieci młodszych klas I-III z Unisławia, Wielowsi i Wronowa zorganizowano zaś oddziały klasowe w Wielowsi pod odrębnym kierownictwem pana Jerzego Michalaka.

Warto również podkreślić, że po zakończeniu działań wojennych budynek szkolny w Benicach wymagał kapitalnego remontu, który wiązał się ze znacznymi nakładami finansowymi. Kapitalny remont budynku przeprowadzono dopiero w latach 1963 ? 1966. Wzdłuż boiska szkolnego postawiono nowy parkan, wymieniono bramy, zainstalowano centralne ogrzewania, odnowiono wszystkie pomieszczenia szkolne. W następnych latach przeprowadzono kolejne remonty i modernizacje. Największe jednak trudności sprawiał brak sali gimnastycznej. Lekcje wychowania fizycznego odbywały się na boisku szkolnym, a w przypadku niekorzystnej pogody w sali nieprzystosowanej do przeprowadzenia lekcji. W związku z tym z inicjatywy dyrektora szkoły Jana Grząki powstał projekt dobudowania obiektu sportowego.
W roku 2003 zapadła decyzja o utworzeniu w Benicach Zespołu Szkół.
Szkoła w Benicach jest szkołą z ponad 170 letnią tradycją, wysoko cenioną przez tutejszą społeczność. Mimo różnych burz benicka placówka przetrwała do dziś, starając się nieść oświaty kaganek.
Kierownicy i dyrektorzy benickiej szkoły
1884 – 1899 Gumienny
1900 – 1909 Szwedziński
1909 – 1920 Jan Klein
1920 – 1926 Ignacy Zimmer
1926 – 1946 Henryk Gabryelewicz
Mieczysław Ziembinski
1974 – 1978 Arkadiusz Wąsowicz
1978 – 1982 Stanisława Wąsowicz
1982 – 1986 Irena Ziembińska
1986 – 1999 Jan Grząka
1999 – 2003 Halina Woźniak                                                                                                                                     2003 –  Sabina Rybakowska