Krotoszyn - oficjalna strona miasta Krotoszynianie w Kambodży

Wersja mobilna Mapa serwisu Kontakt

Strona główna Mapa strony Dodaj do zakładek RSS

Wersja dla słabowidzących

Facebook | Youtube | Twitter | SMS Info | Newsletter

| - Lokalne portale - gazety - | onet.pl | wp.pl | interia.pl

Polecamy

Zaproszenie dla mieszkańców w wieku 60+ do udziału w zajęciach...

Zaproszenie dla mieszkańców w wieku 60+ do udziału w zajęciach i usługach oferowanych przez Dzienny Dom „Senior+” w Krotoszynie

Galerie

2019.01.17 Bezpieczne ferie z SM

Licznik odwiedzin od 09.04.1998

45826989

UWAGA: Wykryto wyłączony javascript. W celu poprawnego funkcjonowania strony, prosimy włączyć javascript w państwa przeglądarce

Jesteś tutaj Wiadomości Rozmaitości Krotoszynianie w Kambodży - część 1

Wiadomości

Krotoszynianie w Kambodży - część 1

Krotoszynianie Marcin Szczęsny i Joanna Konieczna wraz z przyjaciółmi Martą i Kubą wyjechali kilka dni temu w egzotyczną podróż do Kambodży, Tajlandii i Laosu. Oto ich pierwsza relacja z podróży...

"Jesteśmy od 26.09.2005 r. w Kambodży. Rząd obstawił granice w Poipet swoimi ludźmi z agencji turystycznej (jedynej w Kambodży), a Ci nie przepuszczą żadnego turysty. Co mogę o nich napisać - kilka epitetów, ale gdy sobie wspominam ich lisie twarze i głupkowaty śmiech, to mi się odechciewa. Rządzący zabronili kierowcom prywatnym zabierania turystów, czym zabili prywatne inicjatywy i napychają sobie portfele. Było z nami jeszcze paru Europejczyków (w tym Belg rozumiejący wszystko po polsku, ale nie mówiący nawet słowa :) Zasuwaliśmy z bagażami przez rozgrzany Poipet na dworzec autobusowy. Oczywiście autobusów nie było, ale za to były taksówki. Choć droższe - wzięliśmy - były szybsze niż autobusy.

A Poipet? W życiu nie widziałem tak nędznej mieściny. To co tam zobaczyłem przygotowało mnie nieco na to co widzieliśmy dalej. Ten kraj wygląda jak afrykańska republika. "Coście sk...y uczyniły z tą kraina!?" - śpiewał Kukiz, ja nie śpiewałem, nie miałem ochoty. Widziałem dzieci. Setki, tysiące. Kambodża to kraj dzieci. One chyba jako jedyne skaczą i śpiewają. Na jednym z przystanków dałem jakiemuś dzieciakowi długopis, prosił mnie o niego. Trzymał go w obu dłoniach i patrzył jak na skarb. Zwykły długopis, rozumiecie? Łzy nam ciekły, gdy to widzieliśmy. To jest niesamowite, wszystkie dzieci mówią po angielsku, a nie mają nawet 10 lat. Spotykaliśmy nawet kilkuletnie szkraby pytające nas czy nie chcielibyśmy czegoś do picia. Dzieciaki stoją przy stoiskach sprzedając towary, zarabiają pieniądze, tłumaczą rodzicom. Pracują w recepcji naszego guest house`u. Abstrakcja! Pamietacie? - Król Maciuś I i jego królestwo rządzone przez dzieci!

Droga z Poipet do Siem Reap (Angkor Wat) gdzie teraz jesteśmy to najgorsze doświadczenie podróży jakie kiedykolwiek miałem. Nie da się tego opisać. Maksymalna prędkość to 50 km/h (średnio 20 km/h). Dziury na metr. Widzieliśmy autobus z rozbitą miską olejową i kolesia naprawiającego ciężarówkę na totalnym pustkowiu. Dookoła zalane pola ryżowe aż po horyzont i znaki zakazujące kopać w ziemi ze względu na miny. Nędza. Nie wiedziałem jak wygląda nedza. To straszne. A mimo to ludzie tutaj są wspaniali. Czy naciągają? Niby tak, ale oni po prostu skłaniają Cię do czegoś swoim sposobem. W każdym razie nie zmuszają, nie grożą, nie napadają, nie zabijają. Nie mam do nich pretensji. Ceny da się zbić. :)

Myślę o tym kraju i tym co zdarzyło się na granicy, o ich rządzących: złych ludziach, którzy wykorzystują władzę do zbijania majątku, w świecie, który nic nie chce z tym zrobić... i jeszcze te dzieci... ciekawe wszystkiego dzieci..."

Czekamy na dalsze wiadomości i galerię zdjęć z podróży.

Zobacz także:
* Krotoszynianie w Kambodży - część 2
* Galeria zdjęć z wyprawy grupy Krotoszynian do CHIN (wrzesień 2004 r.)...

[aa]

02-10-2005, 21:40