Dlaczego dziecku tak trudno

przystosować się do przedszkola?

Okazuje się, że :

-nie ma wyraźnego związku pomiędzy przystosowaniem, a wiekiem dziecka

pięcio- i sześciolatek idąc po raz pierwszy raz do przedszkola

może podobnie rozpaczać jak trzylatek

-dziewczynki lepiej przystosowują się do przedszkola niż chłopcy

-stwierdzono związek pomiędzy przystosowaniem się dziecka, a przebiegiem jego rozwoju,

 jeżeli dziecko rozwija się normalnie i nie było komplikacji w czasie porodu, lepiej przystosowuje do przedszkola

-brak wyraźnego związku pomiędzy poziomem rozwoju umysłowego dzieci, a ich przystosowaniem się do przedszkola, dotyczy to dzieci,

których rozwój umysłowy mieści się w granicach normy.

-nie  stwierdzono wyraźnego związku pomiędzy warunkami bytowymi rodziny,

 a ich przystosowaniem się dzieci do przedszkola.

-status społeczny rodziny nie przesądza o przystosowaniu się dziecka do przedszkola

-jedynacy nie przystosowują się gorzej do przedszkola

-występuje wyraźny związek pomiędzy przystosowaniem się małego dziecka do przedszkola,

 a środowiskiem, w którym się wychowuje oraz systemem wychowawczym stosowanym przez rodziców.

 
 Proces adaptacji dotyczy zarówno dzieci, jak i rodziców, od których w dużej mierze zależy,

jak będzie przebiegał proces przystosowawczy ich pociech.

Rodzice często nie mogą sobie poradzić ze swoimi emocjami i uczuciami.

 

Jak się rozstawać ?

Rodzicom wydaje się, że oszczędzą maluchowi łez, jeśli niezauważenie wymkną się z przedszkola

lub pod pretekstem załatwienia sprawy w sekretariacie wyjdą bez pożegnania.

To nieprawda,

że wtedy malec szybciej zapomni o mamie i chętniej zacznie bawić się z kolegami.

 Wręcz przeciwnie, będzie jeszcze bardziej rozżalony.

Dziecko traci wówczas do rodziców zaufanie i przestaje czuć się bezpiecznie.

Pozwólmy, więc dziecku popłakać przy pożegnaniu,  i nie zawstydzajmy go przed kolegami.

 Przy rozstaniu należy być pogodnym,  bo niepokój łatwo udzieli się dziecku.

 Jeżeli dziecko na początku bardzo rozpacza, można je odbierać (jeżeli jest to możliwe) zaraz po obiedzie.

Należy ustalić, o której się po niego przyjedzie i nie spóźniać się.

 Adaptację ułatwia:

-racjonalne podjęcie decyzji

-pozytywne myślenie o placówce ( zaufanie do personelu )

-poznanie placówki przez dziecko

-wcześniejsze dostarczenie dziecku doświadczeń przebywania z innymi dorosłymi , bycia bez mamy

 -umożliwienie kontaktów z innymi dziećmi

-usamodzielnienie dziecka

-stopniowe przyzwyczajanie dziecka do placówki  towarzyszenie dziecku

-akceptacja dziecka i zrozumienie jego stresu , wspieranie go

-okazywanie spokoju, poczucia bezpieczeństwa podczas rozstania

 -czas na bycie z dzieckiem po odebraniu go z przedszkola

-ujednolicenie rytmu życia w  przedszkolu i w domu.

 

Adaptację utrudnia:

-niepewność decyzji

-brak zaufania do placówki, podejrzliwość wobec personelu

-wyrzuty sumienia , niepokój, lęk, poczucie zagrożenia

-nieznajomość placówki

-brak doświadczeń społecznych w kontaktach z innymi dorosłymi i dziećmi

-nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka w czynnościach związanych z samoobsługą

-straszenie ciociami

-pośpiech, zdenerwowanie, zabieganie, brak czasu dla dziecka

-brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka, obrażanie się na dziecko, odrzucenie.

 

Tempo procesu adaptacji może być różne i zależy od rozwoju dziecka, od jego dojrzałości.

 Dziecko przez pierwsze dni w przedszkolu jest zdezorientowane musi nawiązać dwa typy interakcji :

dziecko – dorosły

dziecko – rówieśnicy.

Dziecko :

-ma kłopoty w słownym porozumiewaniu się

-słabą orientację w przestrzeni ( nowe otoczenie)

-nie ma poczucia czasu.

 Nauka samodzielności

Sytuację pogarsza fakt, że w zakresie samoobsługi jest zdane na dorosłego.

Do tej pory wiele rodziców pomagało dziecku podczas mycia, ubierania i jedzenia.

Być może wyręczano go nawet w wielu czynnościach.

Aby pobyt w przedszkolu dziecka nie był dla niego dużym stresem, malec powinien radzić sobie sam w łazience i przy stole.

Jeżeli dziecko ma z tym problemy, wystarczy odrobina ćwiczeń w domu.

    

Innym problemem są trudności z ubieraniem.

 Jeżeli ma z tym trudności należy mu pokazać,co powinien zakładać w pierwszej kolejności.

Należy mu wyjaśnić jak może odróżnić przód ubranka od tyłu (kieszenie są a przodu, a metka z tyłu), lewą stronę od prawej.

W pierwsze przedszkolne tygodnie lepiej dobierać takie ubranka, które się łatwo zdejmują (spodenki, z gumką,

bluzeczki wciągane przez głowę, buty na rzepy).

Zapewnijmy malucha, że powolutku wszystkiego się nauczy.

 

Rady dla rodziców :

-po odebraniu dziecka z przedszkola rodzice nie powinni omawiać jego zachowania przy nim samym

-mamusie powinny zadbać o to, aby ranne pożegnanie odbywało się bez pośpiechu.

 Nie należy jednak ( pomimo różnych opinii ) przedłużać samego momentu rozstania.

-należy pamiętać o konsekwentnym postępowaniu.

Jeżeli decydujemy, że dziecko będziemy odbierać o godz. 13.00, to przestrzegamy tego ustalenia.

-w sprawach jedzenia nie decydujemy za dziecko.

Jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań lekarskich dotyczących danej potrawy,

-spróbujmy zachęcić dziecko do jej zjadania.

-wszelkie wątpliwości związane z przystosowaniem dziecka należy wyjaśniać z nauczycielkami danej grupy.