WEWNĄRZSZKOLNE ZASADY OCENIANIA

Jan Paweł II

(1920-2005)

dewiza papieża:

Totus Tuus

(Cały Twój)

         Aż strach zabierać się do pisania o Janie Pawle II. Każdy Polak tyle wie, tyle słyszał o Naszym Papieżu z tyloma rzeczami kojarzy mu się to imię. Tyle słów, nazw, miejsc wiąże się w naszej pamięci i świadomości z Janem Pawłem. No bo wystarczy napisać Papież (koniecznie wielka literą) i już wiadomo, o kogo chodzi. No a „mały Lolek”, kremówka (już teraz niemal zawsze z przymiotnikiem „papieska”), Wadowice, Papież-Polak, Papież-góral (nawet wręcz „górol”!), Papież-Pielgrzym, a wspaniała pieśń „Góralu, czy Ci nie żal…”[1], a „okno papieskie”[2] w Pałacu Biskupim w Krakowie i Błonia krakowskie, a słynne „Nie lękajcie się!...”[3], i przecież piosenka „Barka”[4], i Łagiewniki[5] w Krakowie. Trudno wszystko wyliczyć. I to wszystko jakoś tkwi w świadomości każdego Polaka.

        

         Nie ma w naszym kraju ani jednego miasta czy miasteczka, gdzie by ni stał pomnik – przynajmniej jeden – Papieża-Polaka. Także setki wiosek mogą się pochwalić takim pomnikiem.

         Niewątpliwie mamy do czynienia z jednym z najwybitniejszych i najsłynniejszym naszym rodakiem wszechczasów.

         No to kim On był, czego dokonał?

         Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku w rodzinie urzędniczej. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie z pensji ojca, który był wojskowym urzędnikiem w Powiatowej Komendzie Uzupełnień.

         Dość spokojne i raczej szczęśliwe dzieciństwo – wtedy jeszcze – Lolka przerwały dwie tragedie rodzinne. 13 kwietnia 1929 roku zmarła jego matka. Natomiast 5 grudnia 1932, w wieku 26 lat, na szkarlatynę zmarł jego o czternaście lat starszy brat Edmund.

         Po maturze w październiku 1938 roku dorosły już Karol rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, jednak wcale nie – jakby należało się spodziewać – na wydziale teologicznym, lecz na polonistyce, bowiem już od dzieciństwa interesowała go poezja i teatr.

         Nikt nie przypuszczał wtedy, iż zaledwie za niecałe jedenaście miesięcy wybuchnie najstraszliwsza z wojen w dziejach ludzkości.

         Mimo światowego kataklizmu Karol Wojtyła kontynuował studia – od 1939 roku na tajnym uniwersytecie – do lutego 1941 roku, to jest do śmierci swego ojca. W okresie wojny zarabiał jako pracownik fizyczny. Jednocześnie aktywnie zajmował się poezją i teatrem. Pisał liczne wiersze, które określane są jako poezja mistyczna, metafizyczna, bardzo hermetyczna. W sumie ciekawa, lecz trudna w odbiorze.

          Jesienią roku 1941 Karol Wojtyła wraz z grupą przyjaciół założył tajny Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941 roku.

         Zupełnie nieoczekiwanie dla znajomych i przyjaciół w 1942 postanowił studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie. to zadecydował o dalszej drodze życiowej przyszłego papieża. Po wojnie, 1 listopada 1946 roku, wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza sam kardynał Adam Stefan Sapieha, najwyższy ówczesny autorytet moralny w polskim Kościele katolickim. 

         W kolejnych latach pełnił rozmaite funkcje kościelne. Był wikariuszem, katechetą, publikował. Ważnym elementem ówczesnego życia Karola Wojtyły, była praca z młodzieżą. Sam nigdy nie uważał tego za pracę, gdyż zajmowanie się młodymi sprawiało mu ogromną przyjemność.

            I oto 4 lipca 1958 r. Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnymOmbrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Zaś niecałe sześć lat później, 13 stycznia 1964, został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim.

         Mimo licznych arcybiskupich obowiązków, nie zrywał kontaktu z literaturą. Ciągle pisał dramaty, poematy i inne utwory. Wydawał je pod pseudonimem Andrzej Jawień.

         26 czerwca 1967 został nominowany kardynałem.

         W 6 sierpnia 1978 roku zmarł papież Paweł VI. Po nim obrano na Stolicę Piotrową Albino Lucianiego, który przyjął imię Jana Pawła I. Niestety po trzydziestu trzech dniach swego pontyfikatu Jan Paweł I zmarł.

         I wtedy świat wstrzymał oddech z zadziwienia. Po 455 latach papieżem wybrano nie Włocha, lecz kardynała z dalekiej Polski, w dodatku „z kraju komunistycznego”… Od tego momentu światu nieraz zapierały dech czyny Papieża-Polaka.

         Kardynał Karol Wojtyła wybrany został papieżem 16 października 1978 roku. Przyjął imię Jan Paweł II.

         Trudno ująć pontyfikat Naszego Papieża. Można przypomnieć zamach na Placu św. Piotra w Rzymie 13 maja 1981 roku. Znów świat wpadł w zdumienie. Jakoś do tej pory nikt nie strzelał i nie ranił papieża. Ale to tylko taki bardzo spektakularny epizod.

         Stanowczo należy podkreślić co innego. Mówimy przecież tu o autentycznym tytanie pracy, gigancie energii. Nie da się ująć chronologicznie wszystkich czynów i dokonań Jana Pawła II bez zagmatwania obrazu pontyfikatu. Dla ogarnięcia tego wszystkiego trzeba zamienić wszystkie osiągnięcia na konkretne wymowne liczby.

         Zacznijmy choćby od tego!

         Pontyfikat Naszego Papieża jest trzecim co do długości, jeżeli brać pod uwagę również św. Piotra. Pontyfikat Pierwsze Papież, to jest św. Piotra trwał 37 lat (czasami podawane jest – 34 lata). Drugi to Giovanni Maria Mastai Ferretti, czyli papież Pius IX (1846-1878) – 31 lat 7 miesięcy 22 dni lata pontyfikatu. I jak się rzekło trzeci to Jan Paweł II - 26 lat 5 miesięcy 17 dni.

         Jan Paweł II miał niesamowity talent do języków obcych. On to pozwolił mu swobodnie porozumiewać się w mowie i w piśmie w 10 (słownie: dziesięciu!!!) językach: włoskim, francuskim, niemieckim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim, łacińskim, klasycznym greckim, rosyjskim. Oprócz tego w krótkim czasie potrafił nauczyć się poprawnie wygłosić niedługie przemówienie w innych językach, na przykład w szkockim, walijskim, flamandzkim a nawet … koreańskim.

         Bardzo dużo pisał w okresie swych rządów na Stolicy Piotrowej. Napisał: 14 encyklik, to jest najważniejszych i podstawowych dokumentów papieskich 9a zarazem sporej grubości książek); 42 listy apostolskie; 14 adhortacji apostolskich, czyli  dokumentów zwyczajnego nauczania papieskiego o charakterze duszpasterskim, adresowanych do określonej grupy osób (na przykład zakonników, rodzin) albo do całego Kościoła: 11 konstytucji apostolskich (to z kolei najwyższej rangi dekrety wydawane przez papieży, określające kwestie organizacyjne lub dogmatyczne, które stają się częścią nauczania apostolskiego Kościoła.

         I ciągle jeszcze znajdował czas na pisanie poezji!!

         Aby przyciągnąć ludzi do Kościoła i dać wzory do naśladowania papież Jan Paweł II w okresie od 1979 do 2003 roku beatyfikował, czyli ogłosił błogosławionymi aż 1343 osoby, natomiast kanonizował  - ogłosił świętymi - 482 osoby spośród ludzi świeckich i duchownych wszystkich kontynentów, które odwiedził.

         Spośród Polaków beatyfikował 25 osób, zaś ogłosił świętymi 12 osób – jeśli liczyć w tym osoby nie będące faktycznie Polakami, ale mocno z Polska związanymi, jak na przykład św. Jadwiga Królowa Polski (1374-1399).

         Wreszcie; Jan Paweł II odbył 104 podróże apostolskie zagraniczne, podczas których odwiedził 135 krajów. Odbył również 142 podróże na terenie Włoch, podczas których wygłosił 898 przemówień, odwiedził 301 rzymskich parafii na 334 istniejące. Przebył 1,6 miliona kilometrów, co odpowiada 40-krotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika i 4-krotnej odległości między Ziemią a Księżycem. Trasa najdłuższej pielgrzymki liczyła 48 974 kilometry, a najkrótszej do San Marino – 470 kilometrów i trwała zaledwie pięć godzin.

         Przypomnieć należy osiem podróży apostolskich do Polski – sam Papież nazywał je „pielgrzymkami” i tak są zwyczajowo nazywane w Polsce. Każda z nich była wielkim wielodniowym świętem narodowym.

         A w wolnych chwilach ciągle jeszcze lubił … połazić po górach czy nawet pojeździć na nartach.

          Niesamowity człowiek!!!

         Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia2005 w Watykanie po ciężkiej chorobie obserwowanej przez cały świat.

         13 maja 2005 roku papież Benedykt XVI zezwolił na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II.

Beatyfikacja nastąpiła 1 maja 2011, w Święto Miłosierdzia Bożego  podczas uroczystej mszy świętej na placu Św. Piotra w Rzymie.

         Teraz niecierpliwie odliczamy czas do mającej niedługo nastąpić kanonizacji.

        

Dnipro

---

Rekrutacja

(terminarz, wymagane dokumenty, kryteria, sposób przeliczania punktów)

do Oddziału Przedszkolnego, Szkoły Podstawowej nr 3 im. Jana Pawła II, Gimnazjum nr 5 im. Jana Pawła II

w Zespole Szkół nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Krotoszynie

na rok szkolny 2014/2015 zostaje ogłoszona,

odbywa się zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2013r. o zmianie ustawy

o systemie oświaty oraz niektórych ustaw ( DZ. U. z 2014 r. poz. 7).

 

Dzieci i młodzież zamieszkała w obwodzie szkoły składają zgłoszenie w sekretariacie do klasy pierwszej szkoły podstawowej oraz klasy pierwszej gimnazjum. Pozostali kandydaci składają wniosek o przyjęcie do oddziału przedszkolnego,  szkoły podstawowej lub gimnazjum.

Dokumenty dostępne są na stronie internetowej lub w sekretariacie szkoły.

 Dyrektor Zespołu Szkół nr 2

z Oddziałami Integracyjnymi

w Krotoszynie

 

Krotoszyn, 28 lutego 2014 r.

 

DOKUMENTY

Oddziały Przedszkolne

	Wniosek o przyjęcie do oddziału przedszkolnego
	OŚWIADCZENIE O MIEJSCU REALIZACJI WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO OBOWIĄZKU SZKOLNEGO LUB OBOWIĄZKU NAUKI PRZEZ RODZEŃSTWO DZIECKA
	OŚWIADCZENIE O SAMOTNYM WYCHOWYWANIU DZIECKA
	OŚWIADCZENIE O WIELODZIETNOŚCI RODZINY DZIECKA
	OŚWIADCZENIE O ZATRUDNIENIU RODZICÓW OPIEKUNÓW PRAWNYCH DZIECKA
	OŚWIADCZENIE O DOGODNYM POŁOŻENIU WYBRANEGO PRZEDSZKOLA ODNOŚNIE DO MIEJSCA ZAMIESZKANIA DZIECKA LUB MIEJSCA PRACY JEDNEGO Z RODZICÓW
	TERMINARZ REKRUTACJI DO ODDZIAŁU PRZEDSZKOLNEGO PRZY SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 3 IM. JANA PAWŁA II W ZESPOLE SZKÓŁ NR 2 Z ODDZIAŁAMI INTEGRACYJNYMI W KROTOSZYNIE NA ROK SZKOLNY 2014/2015

 

Szkoła Podstawowa

	Wniosek o przyjęcie dziecka do pierwszej klasy publicznej Szkoły Podstawowej nr 3
	Zgłoszenie dziecka do rejonowej Szkoły Podstawowej nr 3 im. Jana Pawła II
	OŚWIADCZENIE O DOGODNYM POŁOŻENIU WYBRANEJ SZKOŁY PLACÓWKI ODNOŚNIE DO MIEJSCA ZAMIESZKANIA DZIECKA (1)
	OŚWIADCZENIE O DOGODNYM POŁOŻENIU WYBRANEJ SZKOŁY PLACÓWKI ODNOŚNIE MIEJSCA PRACY JEDNEGO Z RODZICÓ OPIEKUNÓW
	OŚWIADCZENIE O INNYCH PRZYCZYNACH
	OŚWIADCZENIE O MIEJSCU REALIZACJI WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO, OBOWIĄZKU SZKOLNEGO LUB OBOWIĄZKU
	OŚWIADCZENIE O ZATRUDNIENIU RODZICÓW PRAWNYCH OPIEKUNÓW
	TERMINARZ REKRUTACJI DO SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 3 IM

 

Gimnazjum 

	Wniosek o przyjęcie dziecka do pierwszej klasy publicznego Gimnazjum nr 5 im. Jana Pawła II  w Zespole Szkół nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Krotoszynie
	Zgłoszenie dziecka do rejonowego Gimnazjum nr 5 im. Jana Pawła II w Zespole Szkół nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Krotoszynie
	OŚWIADCZENIE O DOGODNYM POŁOŻENIU WYBRANEJ SZKOŁY PLACÓWKI ODNOŚNIE DO MIEJSCA PRACY JEDNEGO Z RODZICÓWPRAWNYCH OPIEKUNÓW
	OŚWIADCZENIE O DOGODNYM POŁOŻENIU WYBRANEJ SZKOŁY PLACÓWKI ODNOŚNIE DO MIEJSCA ZAMIESZKANIA DZIECKA
	OŚWIADCZENIE O INNYCH PRZYCZYNACH
	OŚWIADCZENIE O MIEJSCU REALIZACJI WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO, OBOWIĄZKU SZKOLNEGO LUB OBOWIĄZKU NAUKI PRZEZ RODZEŃSTWO DZIECKA
	OŚWIADCZENIE O ZATRUDNIENIU RODZICÓW
	TERMINARZ REKRUTACJI DO GIMNAZJUM NR 5 IM. JANA PAWŁA II W ZESPOLE SZKÓŁ NR 2 Z ODDZIAŁAMI INTEGRACYJNYMI W KROTOSZYNIENA ROK SZKOLNY 2014/2015

K A L E N D A R I U M

HISTORII SZKOŁY NA BŁONIU

Początek XIX wieku

Dzieci uczy w swym domu gospodarz Marcin Kmieciński.

Gmina Krotoszyn – Błonie dzierżawi budynek nr 230 i przekształca na dom nauczyciela oraz klasy (nauczyciele: p. Mioduszewski, p. Glatzel)

1837 rok

Gmina z własnych funduszy stawia budynek szkoły

1848 rok

Nauczycielem zostaje p. Jan Śmietana, pracuje w tej szkole 51 lat

1887 rok

Remont budynku szkolnego

1890 rok

Dzierżawa nowych pomieszczeń na klasy u gospodarzy Karoliny Ginter i Jana Kaczały (nowi nauczyciele p. Wyrembalski i p. Spychalski)

1892 rok

Na miejscu poprzednich zatrudniono nowych nauczycieli: p. Stanisława Klonowskiego, Edwarda Langego i Kazimierza Drensa

1895 rok

Pracę rozpoczyna p. Czesław Jernajczyk (pracuje 26 lat)

1899 rok

Decyzja władz miejskich o budowie nowej szkoły

1901 rok

Mianowanie kierownikiem szkoły p. Czesława Jernajczyka

(początek budowy nowej 6 – klasowej szkoły)

1902 rok

Zakończenie budowy

1906 rok

Strajk uczniów przeciw nauczaniu religii w języku niemieckim

1909 rok

Rozbudowa pomieszczeń gospodarczych na podwórzu

1910 rok

Posadzenie lip wokół szkoły

1918 rok

Odzyskanie przez Polskę niepodległości

i usunięcie niemieckich nauczycieli ze szkoły

1924 rok

Kierownikiem szkoły zostaje p. Bytoński

1926 rok

Kierownikiem szkoły zostaje p. Aleksander Urbański

1931 rok

Utworzenie Trzeciej Szkoły Koedukacyjnej pod kierownictwem

p. Stanisława Skrzecza

1937 rok

Wybudowanie budynku gospodarczego do nauki gospodarstwa domowego

1939 – 1940 roku

Zajęcie budynku przez wojsko niemieckie i utworzenie obozu

dla Niemców znad Morza Czarnego

1940 – 1943 roku

Szkoła dla dzieci polskich z językiem wykładowym niemieckim

1943 – 1945 roku

Szpital wojskowy w budynku szkoły

1945 rok

Wyzwolenie Krotoszyna i nowy rok

w Szkole Podstawowej Nr 3 pod kierownictwem Stanisława Skrzecza

1949 rok

Uroczyste otwarcie sali gimnastycznej

1950 rok

Kierownikiem zostaje p. Zofia Miarkowska

1951 rok

Kierownikiem zostaje p. Stefan Zawieja

1954 rok

Remont sali gimnastycznej (dobudowanie sceny i schodów)

1955 rok

Kierownikiem zostaje p. Józef Junyszek

1956 rok

Ufundowanie sztandaru dla drużyny harcerskiej

1966 rok

Dyrektorem zostaje p. Franciszek Matuszewski

1967 rok

Remont kapitalny szkoły

i otwarcie 3 – letniego uniwersytetu dla rodziców

1970 rok

Dyrektorem zostaje p. Ignacy Czerwonka

1974 rok

Dyrektorem zostaje p. Zygmunt Leydy

1976 rok

Dyrektorem zostaje p. Stanisław Kmiecik

1986 rok

Wybudowanie kotłowni przy sali gimnastycznej

i urządzenie gabinetu lekarskiego

1987 rok

Rozpoczęcie rozbudowy szkoły (jedna klasa pion sanitarny)

1988 rok

Uroczyste nadanie szkole imienia Mariana Langiewicza

1992 rok

Dyrektorem zostaje p. Andrzej Wygralak

1993 rok

Nauczyciele biorą udział w ogólnopolskim strajku nauczycieli

1994 rok

Odsłonięcie tablicy pamiątkowej z popiersiem Mariana Langiewicza

1995 rok

Założenie w szkole uczniowskiego Klubu Sportowego – „SUPLES – BŁONIE”

1996 rok

Uroczysta akademia z okazji święta

Uchwalenia Konstytucji 3 Maja dla władz gminy

1997 rok

Udział w telewizyjnym programie „Krzyżówka Trzynastolatków”

Oraz założenie „Społecznego Komitetu Rozbudowy” SP nr 3

1998 rok

M. Chrastek z „SUPLES – BŁONIE” zostaje wicemistrzem

Makroregionu Centralnego w zapasach w stylu wolnym

1999 rok

UmiG w Krotoszynie ogłasza przetarg nieograniczony na wykonanie projektu rozbudowy szkoły oraz budowę sali gimnastycznej, przetarg wygrywa

 mgr inż. W. Świca

2000 rok

Uczniowie klas ósmych po raz pierwszy mają badanie umiejętności

z języka polskiego i matematyki

2001 rok

Rozpoczęła się rozbudowa szkoły, przewidziany termin zakończenia 01.09. 2004 rok. Wmurowano Akt Erekcyjny. Uczniowie klasy VI biorą udział w telewizyjnym programie „Budujemy mosty”

2002 rok

Rozpoczęto modernizację i ocieplanie budynku starej szkoły „Stulatki”.

Obchody stulecia starego budynku szkoły

2004 rok

Oddano do użytku nową salę gimnastyczną,

na uroczystości obecni byli senatorowie i posłowie z naszego regionu.

Oddano do użytku nowy budynek szkoły, w którym utworzono Zespół Szkół nr 2

z Oddziałami Integracyjnymi, w skład którego wchodzą Szkoła Podstawowa nr 3

i Gimnazjum nr 5

2005 rok

Szkołę odwiedza J. E. Ks. Bp Teofil Wilski.

Dokonano uroczystego nadania imienia Jana Pawła II Gimnazjum nr 5,

tablicę pamiątkową poświęcił J. E. Ks. Bp Stanisław Napierała

2009 rok

Dyrektorem zostaje pani Mariola Kaźmierczak

 

 

GEN.  M A R I A N   L A N G I E W I C Z

dyktator powstania styczniowego

patron szkoły w latach 1988 – 2012

Marian Langiewicz urodził się 5 sierpnia 1827 r. w Krotoszynie. Jego ojciec krotoszyński lekarz Wojciech Langiewicz zginął w powstaniu listopadowym w trakcie obrony Warszawy przed armią gen. Paskiewicza w 1831 r.

Marian Langiewicz wraz dwoma braćmi – Aleksandrem i Józefem wychowywany był przez samotną, po śmierci męża, matkę Eleonorę z Kluczewskich Langiewiczową.

W 1848 r. ukończył gimnazjum w Trzemesznie pisząc pracę maturalną pt. "Pijaństwo jest wadą najszkaradniejszą i najszkodliwszą". Tam też był świadkiem wydarzeń wielkopolskiego epizodu Wiosny Ludów 1848 r. W tym samym roku rozpoczął studia filologiczne na Uniwersytecie we Wrocławiu. W 1850 r. wyjechał do Pragi by studiować filologię słowiańską, a następnie, w latach 1852-53, studia matematyczno-fizyczne w Berlinie.

Po ukończeniu studiów został zmobilizowany do armii pruskiej, gdzie dosłużył się stopnia porucznika. W 1859 r. wyjechał do Francji, a następnie do Włoch, gdzie wziął udział w słynnej wyprawie Garibaldiego. Służył pod rozkazami Juliusza Ordona, legendarnego dowódcy z czasów powstania listopadowego, rozsławionego przez Adama Mickiewicza w romantycznym poemacie „Reduta Ordona”. Marian Langiewicz w walkach na Sycylii odznaczył się męstwem i nieustępliwością. Wyprawa zakończyła się triumfalnym wkroczeniem do Neapolu w 1860 r.

Od 1861 r. wykładał wiedzę o artylerii na kursach polskich instruktorów wojskowych w Paryżu a następnie w Polskiej Szkole Wojskowej w Genui, której dyrektorem był dawny przywódca Wiosny Ludów w Wielkopolsce Ludwik Mierosławski. Tam właśnie doszło do pierwszego ostrego konfliktu między oboma dowódcami, który ze zdwojoną siłą miał wybuchnąć ponownie w trakcie powstania styczniowego.

Marian Langiewicz współpracował z Komisją Zagraniczną Komitetu Centralnego Narodowego sprowadzając do Polski karabiny z Niemiec i Belgii. W styczniu 1863 r. został mianowany pułkownikiem i naczelnikiem sił powstańczych województwa sandomierskiego. Zanim zdążył dobrze zapoznać się z terenem walk i stanem przygotowania wojska musiał rozpoczynać tzw. powstanie styczniowe. Jego zgrupowanie przypuściło trzy ataki na siły rosyjskie w Jedlni, Bodzentynie i w Szydłowcu, rozpoczynając historyczną Kampanię Langiewicza, która trwała 57 dni. W szczytowym okresie walk Marian Langiewicz dowodził oddziałem liczącym ok. 3 tyś. żołnierzy i mimo doznawania licznych strat w trakcie kolejnych bitew, potrafił mobilizować na nowo następne jednostki powstańców. Decydująca faza kampanii rozpoczęła się 11 marca 1863 r. kiedy to w obozie w Goszczy Marian Langiewicz został proklamowany dyktatorem powstania. Tydzień później 18 marca 1863 r. pod Grochowiskami odbyła się jedna z najkrwawszych bitew całego powstania styczniowego. Straty każdej ze stron sięgały ok. 300 zabitych, ale dzięki wyśmienitej postawie wchodzących w skład korpusu Langiewicza Żuawów Śmierci, to Polacy mogli wraz z dyktatorem tego dnia świętować zwycięstwo. Następnie opuścił swoje wojska i z grupą najbliższych oficerów udał się do Galicji w celu wzmocnienia działań organizacyjnych. Po przekroczeniu Wisły Marian Langiewicz został aresztowany przez Austriaków i przewieziony do Tarnowa. Przez pewien czas przetrzymywany był na Wawelu w Krakowie, Tysznowie i w twierdzy Josefstadt.

Internowanie Mariana Langiewicza zakończyło okres jego dyktatury, którą po nim przejął Romuald Traugutt. Z twierdzy Josefstadt zwolniono go dopiero po 2 latach, długo po upadku samego powstania. W 1865 r. wyjechał do Szwajcarii, skąd przeniósł się do Wielkiej Brytanii. Rok później zamieszkał w Turcji, gdzie bezskutecznie starał się zorganizować polskie oddziały zbrojne. Zawiedziony, zrezygnował z życia wojskowego i politycznego. Przyjął imię Langie Bey i pracował jako urzędnik w zarządzie kolei oraz jako agent zbrojeniowy. Po latach, na kilka miesięcy przed śmiercią, przyjechał do Galicji, gdzie pod Nowym Sączem, planował kupić majątek ziemski jednak nagłe pogorszenie stanu zdrowia przekreśliło te plany.

Gen. Marian Langiewicz zmarł na zapalenie płuc 10 maja 1887 r. w Konstantynopolu. Pochowany jest wraz ze swoją żoną Suzanne na cmentarzu angielskim w Haidar Pasza na przedmieściach dzisiejszego Stambułu w Turcji.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•