W czwartek 10 pażdziernika 2013 roku przedstawiciele Gimnazjum nr 5 i Szkoły Podstawowej nr 3 im. Jana Pawła II Naszego Zespołu Szkół uczestniczyli w Częstochowie w XIII Ogólnopolskim Zjeździe Szkół noszących imię błogosławionego Jana Pawła II.

Msza święta z udziałem pocztów sztandarowych szkół odprawiona została pod przewodnictwem ks. bp. Henryka Tomasika. W czasie uroczystości odczytano Akt zawierzenia młodzieży polskiej Matce Bożej oraz list do Ojca Świętego Franciszka.

Nasi uczniowie – tak jak wszyscy inni uczestnicy pielgrzymki - otrzymali pamiątkowe krzyżyki z napisem “Jezu, ufam Tobie”.

Na uroczystości został zaprezentowany nowo wykonany pamiątkowy relikwiarz z krwią błogosławionego Jana Pawła II. Ma on wędrować po wszystkich parafiach w Polsce, na terenie których, są szkoły noszące imię Polaka-Papieża. Jako pierwsza otrzyma go parafia w Radomiu a potem relikwiarz trafi do wszystkich pozostałych parafii tego typu.

Uczniowie naszego gimnazjum  uczestniczą już od kilku lat w tych pielgrzymkach szkół pod patronatem Papieża-Polaka. W tym roku natomiast po raz pierwszy pojechali również uczniowie z naszej szkoły podstawowej, gdyż jej nowym patronem od roku też jest błogosławiony Jan Paweł II.

 Wszystkim bardzo podobał się wyjazd, a szczególnie atmosfera panująca podczas zjazdu i możliwość przeżycia Mszy świętej w tak dużej wspólnocie młodzieży. Pogoda nam dopisała, świeciło słońce i - mimo wcześniejszych zapowiedzi - było bardzo ciepło. 

Mamy nadzieję, że w przyszłym roku znowu spotkamy się w tym pięknym miejscu, by wspólnie cieszyć się z ogłoszenia Naszego Patrona świętym i dziękować za to wydarzenie.

Dnipro

13 października 2013 roku na strzelnicy myśliwskiej w Krotoszynie odbyła się biesiada koła łowieckiego „Knieja”. W tej imprezie uczestniczyli także uczniowie Naszej Szkoły, którzy wcześniej wykonali prace plastyczne, na temat „Pomóżmy zwierzynie drobnej”. Celem tego konkursu była popularyzacja działań na rzecz środowiska naturalnego, propagowanie różnych form i sposobów ochrony przyrody. Organizatorzy urzadzili wystawę prac dzieci i młodzieży. Tych prac było mnóstwo. Każdy uczestnik otrzymał drobny upominek, a kilkanaście prac wyróżniono specjalnymi  nagrodami książkowymi.

Wśród wyróżnionych osób zalazły się także  uczennice naszej szkoły:

- Amelia Jeżycka z klasy IIa,

- Antonina Busza z klasy IIa,

- Oliwia Sadowska z klasy IIb,             

- Oliwia Wosiek z  klasy IVa.

Każdy z uczestników mógł posłuchać bogatej historii koła  łowieckiego, obejrzeć pokaz psów myśliwskich, tropienia zwierzyny a przede wszystkim upiec kiełbaskę w ognisku, skosztować pysznej grochówki i wielu słodkości przygotowanych dla wszystkich uczestników biesiady.

Takie spotkania dają dzieciom możliwość poznawania przyrody nie tylko z książek, ale także z zajęć praktycznych. Nasza szkoła aktywnie współpracuje z tym kołem, organizując zbiórkę kasztanów, uczestnicząc w zajęciach organizowanych przez myśliwych itp. To  niedzielne przedpołudnie było świetną okazją do odpoczynku na łonie natury, pooddychania świeżym powietrzem i posłuchania śpiewu ptaków.

Marysia Sikora

                   Czternastego października przypada Dzień Nauczyciela. Owszem obchodzimy to święto i to radośnie. Jednak w Naszej Szkole tego dnia uroczyście pasuje się uczniów klas pierwszych – zarówno Szkoły Podstawowej jak i Gimnazjum – na … uczniów. Przez wrzesień i połowę października przyzwyczajają się do szkoły. Tego wymaga tradycja, choć spora część tych małych pierwszaków w zeszłym roku uczęszczał do „zerówki”, zaś ci starsi w dużej mierze byli uczniami naszej podstawówki.

                   Jak zawsze ta ceremonia odbywała się na Sali gimnastycznej. Na salę weszli pierwszacy. Każdy „podstawówkowiec” trzymał za rękę pierwszaka gimnazjalistę. Zgodnie z regułami wprowadzono oba poczty sztandarowe a następnie przemówiła Pani Dyrektor. Kolejnym elementem rytuału było uroczyste ślubowanie nowo wchodzących do grona braci uczniowskiej.

                   Następnie maluchy przedstawiły krótki program artystyczny. Trochę śpiewały, trochę recytowały. Z kolei Pani Dyrektor uroczyście pasowała ich wielkim wiecznym piórem na prawowitych pierwszaków. Każdy tez otrzymał pamiątkowy dyplom.

                   Gorzej było z początkującymi gimnazjalistami i ich wychowawcami. Musieli przejść kilka prób. Nie wszystkie były przyjemne. Na początek kozłowanie piłki. Nic trudnego, nic przykrego. Na mecie czekała ich obowiązkowa przekąska. Po minach widać było, że to nic smacznego. Coś jak banan z musztardą.

                   A teraz ogniowa próba dla wychowawców. Musieli w ciągu pół minuty zrobić jak największą ilość gimnastycznych pajacyków. Skakali aż miło! Natomiast ich „pociechy” rysowały ich portrety. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, iż rysowały z… zawiązanymi oczami. Trudno tu mówić o zbyt wielkim podobieństwie do oryginałów.

                   W końcu nastąpił moment uroczystego pozbawienia pierwszaków-gimnazjalistów kocich ogonów. Dokonała tego osobiście Pani Dyrektor przy wydatnym wsparciu wychowawców klas pierwszych.

                   Ostatnim punktem programu było uwiecznienie teraz już pełnoprawnych klas pierwszych na zdjęciach grupowych.

                   Tak oto znów powiększyła się nasza trzódka uczniowska.

Dnipro

                   Dzień Papieża Jana Pawła IIustanowiony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w hołdzie papieżowi-Polakowi Janowi Pawłowi II i jest równocześnie Dniem Patrona Naszego Zespołu Szkół. Obchodzi się go uroczyście szesnastego października. Natomiast w Kościele Katolickim w Polsce obchodzony jest Dzień Papieski, który przypada w każdą niedzielę poprzedzającą rocznicę wyboru Karola Wojtyły na papieża. Corocznie uroczystości kościelne mają swoje tematy Dni Papieskich. W tym roku taki temat brzmi: „Jan Paweł II - Papież dialogu”. Z tej okazji Nasz Zespół Szkół postanowił sprezentować i zaprezentować parafianom, mieszkańcom miasta i okolic – po prostu środowisku – spektakl poetycki.

                   Ksiądz proboszcz parafii pod wezwaniem świętego Jana Chrzciciela, czyli tak zwanej Fary, udostępnił wnętrze kościoła oraz część sprzętu. Natomiast My talenty artystyczne naszych dzieci i młodzieży oraz umiejętności reżyserskie pań nauczycielek. Próby były liczne i żmudne, Zaś efekty mogliśmy oglądać w niedzielę dnia trzynastego października bieżącego roku, czyli dokładnie w Dniu Papieskim.

                   Na początek o godzinie sze3snastej odbyła się Msza święta celebrowana przez Księdza Dziekana proboszcza parafii. Po Mszy krótka krzątanina, trzeba bowiem przystosować miejsce do wymogów przedstawienia. Światło przygasa i przenosimy się w świat poezji, wiary i … radości.

                   Pani Dyrektor przypomina krótko, co za chwilę się odbędzie i z jakiego powodu. Przed ołtarzem stoi chór szkolny, któremu towarzyszy zespół muzyczny. Rozlegające się pieśni podkreślane są obrazami, zdjęciami rzucanymi na umieszczony z boku ekran. Rozlegają się też słowa poezji. Skąd? Trudno się zorientować. To na wysoko umieszczonej ambonie stoi recytatorka i dostojnie z przejęciem mówi.

                   Chwila zadumy, melancholii…

                   Nagle na scenę wbiegają radośnie mali artyści. Poprzebierani są w różne stroje z najrozmaitszych zakątków świata. Jest tam Arab, Szkot, mała Japoneczka, Chinka, góral podhalański tak bliski Janowi Pawłowi, Hinduska i wielu innych przedstawicieli świata. Śpiewają tańczą i podskakują. Zarażają zebranych radością, optymizmem. Bo o czym śpiewają? Ano o tym, kto może być świętym. I ten mały, i ten duży, i gruby, i chudy … Słowem każdy.

                   Ledwo przebrzmiały słowa dziecięcej piosenki ze środkowej nawy kościoła wyłoniła się ósemka gimnazjalistów. Jednakowo ubrani w sukienki lub koszule koloru różowego (?), łososiowego (?) – wybaczcie nie jestem mocny w nazywaniu kolorów. W każdym razie chwile przystanęli i ruszyli do żywiołowego tańca rodem pewnie gdzieś z Bałkanów, tańca tak bliskiego sercu każdego Słowianina. I w parach, i w kole, i z przyklękiem… feeria ruchu i gracji.

                   Jeszcze nie przebrzmiały dźwięki tańca a na scenę wchodzą znów ci najmłodsi. Tym razem jakoś wyciszeni, zamyśleni. Niosą wielką zieloną sieć rybacką. Przysiedli, słuchają słów poezji spadających z góry oraz słów padających od ołtarza.

                   Nagle z wysokości ambony rozlega się głos trąbki. Każdy Polak zna tę melodię. To słynna, już legendarna „Barka” – tak ukochana przez Naszego Papieża. Piosenkę zaczyna śpiewać chór, mali „cudzoziemcy” i w końcu cała zgromadzona publiczność.

                   Potem rozległy się długie, gromkie oklaski. To jednak nie koniec…

                   Przemówił ksiądz dziekan i serdecznie podziękował Pani Dyrektor, artystom i wszystkim współorganizatorom. Jednak ani on, ani zebrani nie mieli ochoty kończyć tak miłego dnia. Znów rozległy się dźwięki i słowa „Barki”. Teraz śpiewali już wszyscy od początku. Na znak proboszcza zebrani chwycili się za ręce i utworzyli łańcuch radości i wspólnoty.

                   Cóż jeszcze można dodać. Chyba tylko dwie rzeczy. Małych i młodych artystów oraz organizatorów przedstawienia ksiądz proboszcz zaprosił na skromny poczęstunek. Zapowiedział, iż będą słynne papieskie kremówki.

                   I jeszcze jedno. To ostatni Dzień Papieski, kiedy mają miejsce uroczystości poświęcone błogosławionemu Janowi Pawłowi II. „Błogosławiony” to niemało w Kościele katolickim, jednak wszyscy w naszym kraju niecierpliwie czekają na ów zapowiedziany kwietniowy dzień, kiedy Papież-Polak zostanie ogłoszony świętym. Następny Dzień Papieski będzie poświęcony już świętemu Janowi Pawłowi.

Dnipro